عباس اقبال آشتیانی فرزند محمدعلی در سال 1275 خورشیدی در آشتیان زاده شد. دوران کودکی او به شاگردی درودگری گذشت ولی بدلیل علاقه زیاد به آموختن به مکتب خانه رفت. پس از آموختن دروس ابتدایی در سال 1328 قمری به تهران آمد و به مدرسه دارالفنون وارد شد. پس از فراغت از تحصیل در کتابخانه عمومی معارف مشغول کار شد و در همان اوقات در مدرسه دارالفنون زبان فارسی تدریس می کرد. وی در سال 1304 خورشیدی از طرف وزارت جنگ با سمت منشی به همراه هیات نظامی ایران به پاریس رفت و توفیق یافت که از دانشگاه سوربن درجه لیسانس در ادبیات اخذ کند. شهرت نویسندگی اقبال با نشر مقالات تاریخی و ادبی در مجله های مختلف شروع شد. پس از بازگشت از اروپا به استادی دانشگاه برگزیده شد و در فرهنسگتان ایران از اعضاء دائمی بود. از سال 1324 تا 1328 خورشیدی مجله یادگار را در تهران منتشر کرد و نیز به تاسیس انجمن نشر آثار ایران مبادرت ورزید. وی در چند سال آخر عمر سمت نمایندگی فرهنگی ایران در کشور های ترکیه و ایتالیا را داشت. سرانجام در سال1334 خورشیدی در شهر رم درگذشت و پیکر او به ایران منتقل شد و در بارگاه حضرت عبدالعظیم به خاک سپرده شد