بنای ساختمان موزه فردوسی مشهد درسال ۱۳۴۷ ش. همزمان با تجدید بنای آرامگاه فردوسی به همت انجمن آثار ملی و با طراحی مهندس هوشنگ سیحون به صورت رستوران سنتی ساخته شد و در سال ۱۳۶۳ ش. با اندکی تغییرات به موزه تبدیل شدو اشیای مکشوفه باستانی درآن جا به نمایش گذاشته شد. این موزه درسال ۱۳۶۶ برای مدتی تعطیل شد و درسال ۱۳۶۷ نام موزه توس به موزه مردم شناسی و باستانشناسی تبدیل و در سال ۱۳۶۹ با ارائه اشیا و آثار مربوط به دوران فردوسی به صورت موزه اختصاصی افتتاح شد. درموزه توس مشهد اشیای مختلفی از قبیل تیرکمان ،گرز ، سپر و سنگ چخماق و ظروف سفالین و اشیای مربوط به قرون اولیه اسلامی به تماشا گذاشته شده و موزه با تابلوهایی از داستان های شاهنامه اثر استاد رخسار مزین شده است. موزه توس وابسته به اداره کل میراث فرهنگی خراسان است. موزه فردوسی مشهد به چهار بخش تقسیم می شود: اشیای این موزه به چها بخش تقسیم شده است ،بخش اول آثاری است که در اثر کاوشهای باستان شناسی از دشت توس به دست امده و شامل انواع قطعات سفال دوره اسلامی است ،بخش دوم آثاری است که تجلی روح حماسی و پهلوانی شاهنامه است مانند سپر ،گرز تیر و کمان و بخش سوم اشیایی است که در عصر و زمان فردوسی ساخته شده است شامل انواع ظروف سفالی لعاب دار و بخش چهارم در بر گیرنده اشیایی است مانند تابلوهایی با تصاوی منتصب به فردوسی و انواع قالیچه و فرش . این موزه در سال ۱۳۷۳ بازسازی شده است.