یکی از زیارتگاههای شهر قزوین بقعه امامزاده آمنه خاتون یا امینه خاتون می‌باشد. اهالی از او به عنوان دختر امام جعفرصادق ‌علیه السلام یاد می‌کنند ؛ولی در برخی منابع او را دختر امام موسی کاظم علیه السلام معرفی کرده‌اند. این بنا متعلق به دوره صفویه در میان گورستان محله پنبه ریسه شهر قزوین واقع شده است. شکل ظاهری آن به «صورت مخروطی و قسمت پایین ساختمان از سنگهای صاف و روسازی آن از کاشیهای رنگارنگ می‌باشد. در ورودی آن رو به جنوب است و داخل حرم در یک قسمت صندوق کوچک است. در این مقبره چاه عمیقی است که گویا متجاوز از چهل متر گودی آن است سابقاً مردم برای حوائج خود عریضه به نام حضرت صاحب‌الزمان می‌نوشتند و به آن چاه می‌انداختند».نقشه هسته اصلی حرم هشت ضلعی است و در بدنه هر ضلع طاقنمایی با قوس کلیلی (یک نوع قوس کم خیز ایرانی بدون تیزِی) اجرا شده است. پوشش بقعه به یاری کاربندیهای میان قوسها انجام گرفته و ستاره‌ای هشت پر را عرضه می‌کند. محرابی با تزئینات مقرنس در آن وجود دارد.هیچ گونه تزئینی به جز یک پنجره مشبک گچی زیبا در درون بقعه اجرا نشده است. در نمای خارج، بقعه به صورت یک برج استوانه‌ای شکل که گنبدی بر فراز آن است دیده می‌شود. نمای شمالی بنا روشنگر آن است که بعد از ساختن هسته مرکزی یعنی برج استوانه‌ای شکل در دو جانب آن دو واحد دیگر بنا کرده‌اند.بنای جانب راست یا شرقی رواق مستطیل شکل است که سقف آن به کمک قوسهای آجری پوشیده شده است و بخشی از بدنه استوانه‌ای بقعه در آن دیده می‌شود. رواق مزبور از افزوده‌های دوران قاجار است که از آن با ورودی کم ارتفاعی به بقعه راه می‌یابند اطراف آن را با قطعه سنگهایی نظیر نمای استوانه‌ای خود بقعه پوشش کرده‌اند.در جانب غرب نیز در چند دهه پیش شبستان مستطیل شکلی ساخته‌اند که همچنان قسمتی از دیوار بدنه استوانه‌ای شکل بقعه در آن دیده می‌شود. در نمای بخش مرکزی در زیر گنبد در دو ردیف نخست با آجرهای لعابدار و در بالای آن به بلندی 80 سانتی متر با کاشی هفت رنگ و نگاره‌های گیاهی، بدنه یا گردنی گنبد تزئین شده است.در صحن چند قبر قدیمی هنوز برجای مانده است. که دو سنگ قبر با تاریخهای 1140 و 1183 هـ.ق شناسایی شده است.