شهرستان بافت یکی از قدیمی ترین و مهمترین شهرستان‌های استان کرمان(پهناورترین استان ایران) است. این شهرستان در جنوب غربی این استان قرار گرفته و مرکز آن شهر بافت است و تا کلانشهر کرمان ۱۵۶کیلومتر فاصله دارد. نام قدیم این شهرستان گئومات می‌باشد که یکی از شاهان ساسانیان به یکی از نوادگان خود این بلاد را هدیه داده‌است. گفته شده‌است این منطقه در کنار منطقه معروف تپه یحیی بوده که بسیار خوش آب و هوا بوده‌است. بافت منطقه‌ای کوهستانی و سردسیر است. تعدادی از مردم این شهرستان طی هزاره گذشته از استان فارس به آنجا مهاجرت نموده‌اند. جمعیت این شهرستان در سال ۱۳۸۵ و تاقبل از جدایی شهرستان های رابر و ارزوئیه برابر با ۱۴۵٫۰۱۴ نفر بوده‌است[۳].این شهرستان تا سال ۱۳۸۸ شهرهای رابر و ارزوئیه را نیز شامل می شده‌است براساس سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت فعلی شهرستان بافت ۷۵،۹۴۰ نفر است .شهرستان بافت توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان یکی از ۷۰ شهر سالم ایران و یکی از هزارشهرسالم جهان معرفی شده است.[ ارتفاع شهربافت از سطح دریا ۲۲۸۰ متر است که در برخی نواحی شهر بافت به ۲۳۱۵ متر از سطح دریا هم می رسد و بافت از شهرهای مرتفع ایران و بلندترین شهربالای ۲۵ هزارنفرجمعیت ایران محسوب می شود. هزار نفر جمعیت ایران محسوب می شود. شرایط خاص ارتفاعی؛قرارگیری در مدار های پایین و ویژگی های توپوگرافی که قرار گرفتن این شهرستان بین ادامه رشته کوه های زاگرس و امتداد ارتفاعات فلات مرکزی ایران ایجاد کرده است باعث ایجاد اقلیمی کاملا متفاوت از نواحی همجوار در شهرستان بافتگردیده به گونه ای که با آغاز باران های موسمی ناشی از توده های موسمی مانسون در اواخر تابستان دما به طرز چشمگیری افت میکند همچنین قرار گیری دشت سیرجان در غرب و ارتفاعات 4400متری در شرق موجب ایجاد بادهای محلی غربی شده که در کاهش دمای تابستانه نقش موثری دارد. به همین لحاظ بافت با اقلیمی کوهستانی ومعتدل به بهشت جنوب میماند. ارتفاعات شاخص شهرستان شامل ارتفاعات 4400متری کوه شاه در شمال و کوه های 3800متری گوغر در شمال غرب همچنین ارتفاعات خبر در جنوب به بلندای 3850متر و ارتفاعات پراکنده ی مناطق گوشک و طرنگ با متوسط ارتفاعی 3000متر است. (کوه شاه ) در محدوده ی شهرستان بافت و در ۲۰کیلومتری شمال شرقی این شهر قرار گرفته است.نظرات متعددی در مورد وجه تسمیه ی این کوه وجود دارد؛ همانطور که از سنگ نوشته های تخت شاهزاده برمیاید کوه شاه هموراه تحت محافظت و قرق شکاربانان و قرقچیان شاه بوده و از گذشته های دور تا اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار شاهان و شاهزادگان برای تفرج و شکار به این کوهستان زیبا می آمدند؛دلیل دیگر شکل قله ی غربی"قار باشی" است که به صورت تک قله از اکثر مناظر مشاهده می شود و با کوهستانهای اطراف اختلاف ارتفاع زیادی دارد بطوری که در روزهای صاف از سیرجان و بردسیر و تقریبا همه ی نقاط شهرستان قابل روئیت است. مرتفع ترین نقطه ی این کوهستان قله ی شرقی آن موسوم به "ننو" است که ۴۳۶۰متر ارتفاع از سطح دریا را داراست. قله ی قار باشی که مناظر بدیعی در زمستان دارد ۴۳۵۱ متر ارتفاع دارد . در گذشته جنگل زیبایی از درختان ارس و کهکم و بنه دامنه های این کوهستان را پوشانده بود که به دلیل عدم حفاظت و قطع درختان "به گفته ی محلیان برای سوخت کوره های ذوب مس و آهن" و چرای بی رویه تنها آثار معدودی از آنها در چند نقطه برجای مانده است.