ساری، مركز استان مازندران است كه مهم ترین منطقه‌ی استان به شمار آمده و یكی از جذاب‌ترین و زیباترین مناطق شمالی كشور ایران محسوب می‌شود. بنای اولیه این منطقه را به طوس نوذر نسبت می‌دهند كه در قرن اول هجری به دست فرخان بن دابویه از ملوك گاوباره تجدید بنا شده است. شهرستان ساری از طبیعتی گیرا، جذاب و بسیار ارزشمند برخوردار بوده و همواره مورد نظر حكام محلی قرار داشته است. به همین لحاظ عمارت‌ها و كاخ‌های قدیمی در كنارطبیعت جذاب این منطقه مهم ترین بناهای دیدنی این منطقه را تشكیل می‌دهند. اساس اقتصاد این منطقه را كشاورزی، دام‌داری و صنایع دستی تشكیل می‌دهند. ازمهم ترین صنایع دستی ساری می توان حصیربافی، قالی‌بافی، گلیم‌بافی، ابریشم‌بافی، پارچه بافی، ظروف سفالی، ظروف چوبی، مجسمه‌های‌چوبی، زیلو و جاجیم بافی رانام برد. سواحل زیبای دریای مازندران، آبشارداراب كلا، پارك جنگلی میرزا كوچك خان، پارك‌جنگلی شهیدزارع، پناه‌گاه حیات وحش دست تاز،رودخانه‌های متعدد،غارهیلدو ومجموعه تالابی سراندون و بالندون مهم ترین مناطق طبیعی و دیدنی این منطقه راتشكیل می‌دهند. آب انبار میرزا مهدی، آب انبار نو، امام زاده عباس، امام زاده یحیی، امام زاده های قاسم، ‌گنبد سرت، فخرالدین،امام زاده عیسی بن كاظم و بقعه شاطرگنبد ، برج رسكت، برج سلطان زین العابدین و مجموعه كاخ های فرح آباد نیز از جمله مهم‌ترین مكان‌های تاریخی و دیدنی این منطقه به شمار می‌آیند. مکان های دیدنی و تاریخی آبشار داراب كلا : روستای آبكا ساری پارك جنگلی میرزا كوچك خان : ساری پارك جنگلی شهید زارع : مجاور پناه گاه حیات وحش پناه گاه حیات وحش دست تاز : ساری غارهیلدو: روستای شوراب ساری مجموعه تالابی سراندون و بالندون : 25 كیلومتری ساری به طرف بابلسر آب انبار میرزا مهدی : ساری آب انبار نو : محله نوانبار ساری امام زاده عباس : ساری امام زاده یحیی : ساری امام زاده های قاسم، ‌گنبد سرت، فخرالدین : ساری امام زاده عیسی بن كاظم و بقعه شاطرگنبد : ساری برج رسكت : بخش دو دانگه ساری برج سلطان زین العابدین : ساری مجموعه صفوی فرح آباد : 28 كیلومتری شمال ساری صنایع و معادن در شهرستان ساری صنایع رونق زیادی دارند. ازعمده ترین صنایع شهرستان ساری می توان: صنایع غذایی، صنایع چاپ و انتشار، صنایع اشیاء كائوچویی، صنایع تهیه اشیاء‌ فلزی، صنایع نساجی، صنایع چوب، صنایع چرم سازی، صنایع شیمیایی، صنایع غیر فلزی معدنی، پنبه، روغن‌نباتی، آرد، شیر پاستوریزه و مشتقات آن را نام برد.از معادن این منطقه اطلاعات مستندی در دست ما نیست. کشاورزی و دام داری كشاورزی و دام‌داری اساس اقتصاد مردمان منطقه ساری را تشكیل می‌دهند. ساری به علت خاك حاصل خیز و آب كافی از كشاورزی خوبی برخوردار است. آب كشاورزی از رودخانه ها، چشمه ها دره ها و چاه‌های ژرف تأمین می‌شوند. محصولات عمده كشاورزی این شهرستان گندم، جو، ‌برنج، پنبه، توتون، ذرت، تره بار، مركبات و دانه های روغنی است. به علت مجاورت با دریا محصولات دریایی این شهرستان نیز قابل توجه بوده و ماهی‌گیری در این شهرستان نیز از‌رونق‌بالایی برخوردار است. برنج، ‌پنبه، ‌گندم، روغن نباتی، توتون، مركبات، ‌تره بار، تولیدات پلاستیكی، مصنوعات چوبی و ماهی صادرات شهرستان ساری را تشکیل می دهند. مشخصات جغرافیایی ساری درجلگه پهناوری قرار دارد كه از سوی شمال در 38 كیلومتری دریای مازندران و از سوی جنوب در 25 كیلومتری كوه های البرز واقع است. مركز شهرستان ساری، در270 كیلومتری شمال خاوری تهران و در مسیر راه اصلی تهران – گرگان واقع شده است. ساری از نظر جغرافیایی در 53 درجه و 5 دقیقه ی درازای خاوری و 36 درجه و 34 دقیقه‌ی پهنای شمالی و 40 متری از سطح دریا قرار دارد و از شمال به دریای مازندران، از جنوب به كوه های البرز، از خاور به شهرستان نكا و بهشهر و از باختر به شهرستان های جویبار و قائم شهر و سوادكوه محدود می‌شود. رود تجن از خاورساری گذشته و با ادامه جهت به سوی شمال در نزدیكی فرح آباد به دریای مازندران می پیوندد. از آن جا که ساری مركز استان بوده و راه آهن سراسری تهران – بندرتركمن از جنوب آن می گذرد، گسترش فراوانی یافته است.ساری از شمال خاوری به استان خراسان، از باختر به سوادكوه، جویبار و قائم‌شهر ‌و از جنوب به سمنان محدود می‌شود. بر اساس سرشماری سال 1375جمعیت ساری بیش از 806و423 نفر بوده كه از این رقم بیش از 882و 195 نفر جمعیت مركز شهرستان هستند. مسیرهای دسترسی به این منطقه عبارتند از: - ساری – گرگان به درازای 132 كیلومتر - آزادراه ساری – قائم شهر به درازای 16 كیلومتر به سوی باختر و از قائم شهر دو راه اصلی، یكی به سوی جنوب جاده فیروزكوه و دیگری به باختر و جنوب باختری ساری – آمل و از آن جا جاده هراز تا تهران - آزاد راه ساری – دریای مازندران به درازای 28 كیلومتر - مسیر ساری – چهاردانگه به سوی جنوب خاوری به درازای 70كیلومتر وجه تسمیه و پیشینه تاریخی بنای ساری، مركز استان مازندران را به طوس نوذر نسبت می دهند كه در قرن اول هجری به دست فرخان بن دابویه از ملوك گاوباره تجدید بنا شده است. ساری بعد از «اسپهبدان» نیز تقریبا تا به امروز مركز مازندران بوده و فرمانروایان طاهری، زیدی و آل باوند تا سال 635 هجری در آن جا حكومت كرده اند. مسجد بزرگ ساری اولین بنایی بود كه مسلمین توسط ابوالخصیب، نخستین حاكم عباسی طبرستان، ‌در سنه 140 هـ . ق احداث كرده و سپس در همان جا مسجد جامع شهر را نیز بنا نمودند. بنای این مسجد در زمان هارون الرشید و به وسیله یحیی بن یحیی شروع و توسط مازیاربن قارن تمام شد. این شهر در سال 298 هجری توسط اقوامی كه از دریای مازندران و سواحل آن هجوم آورده بودند به آتش كشیده شد و در اوایل قرن چهارم نیز در اثر سیل صدمات بسیار دید و خراب شد. ساری درزمان سلطان محمود خوارزم شاه و نیز بعد از آن، در حمله مغول آسیب بسیار دید و در زمان مستوفی، شهر تقریبا ویرانه بود. حسام الدوله اردشیر، در«دولت آباد» یا «اترابن» قصری ساخت كه احتمالا تپه های سنگر در دهكده های«لیمون» و«دولت آباد»، آثار خرابه های آن قصر باشند. در دوره صفویه – در زمان شاه عباس اول بناهای مهمی در ساری بنا کردند. هنگامی كه زندیه، طبرستان را فتح كردند، مركز طبرستان، از ساری به «بارفروش»( بابل كنونی) منتقل شد. در دوره آقامحمد خان قاجار (1200-1211 هـ . ق) مركز مازندران مجددا از بار فروش به ساری منتقل گردید. به همین جهت به آبادی و عمران آن كمك شد. زلزله سال 120هـ . ق عده زیادی از سكنه آن را به دیار عدم فرستاد و شهر بیش از پیش رو به ویرانی نهاد. در دوران اخیر با عبور راه آهن از كنار شهر و احداث خیابان ها و ساختمان های دولتی بار دیگر ساری رو به آبادانی نهاد و امروزه یكی از شهرهای زیبای استان مازندران و شمال كشور است.