ین آرامگاه در شش کیلومترى شیروان واقع شده و مجموعه‌اى است مرکب از یک حرم چهارگوش (مربع) به ضلع هشت متر که با واحدهاى پیرامون، به وسیلهٔ درگاهى‌‌هایى با عمق زیاد، ‌در ارتباط است. ارتفاع مقبره تا زیر گنبد ۷/۵ متر، و بلندى گنبد آن حدود ۸/۵ متر است و تماماً از آجر و گچ و چوب ساخته شده است. در جانب جنوبى بقعه، ایوان مستطیل شکل بزرگى به طول ۶/۷۰ و عرض ۴/۸۰ متر قرار دارد که در دو سوى آن، دو تالار مستطیل شکل دو طبقه به صورت قرینه ایجاد شده است. دو جانب غربى و شرقى حرم، با ایوان‌مانندى در وسط و دو غرفه در کنار آن، با هم حالت قرینه دارند. در ضلع شمالى نیز ایوان‌مانندى در وسط و چهار غرفه در دو جانب آن وجود دارد. بر روى هم، این بناى بزرگ آجرى با نماى خارجى خود و طاق‌نماهاى هشت‌گانهٔ بزرگ اطراف آن، اثرى چشم‌گیر است. بناى مزبور با توجه به وضع کلى ساختمانى آن و نحوهٔ‌ پوشش بنا، از جمله آثار معدود دوران غزنوى (قرن پنجم هجری) به شمار مى‌رود. ضریح‌، ‌به شکل مکعب مستطیل مشبک چوبى، در وسط حرم واقع شده، و فاقد هرگونه تاریخى است. در مجاور بقعه، بناى چهارتاقى (مقبرهٔ تیموری) قرار دارد که به نام تپهٔ تیمورى معروف است. در این بنا، ‌ به باقى‌مانده‌هاى آثار زیباى گچ‌برى نیز برخورد مى‌‌کنیم. امام‌زاده حمزه رضا را فرزند امام موسى بن جعفر (ع) مى‌دانند. بناى مزبور با شمارهٔ ۷۰۴، در شمار بناهاى تاریخى ایران به ثبت رسیده است.