مراسم طشت گذاری از دوران صفویه در اردبیل برگزار شده و قدمتی چند صد ساله دارد ریشه در اعتقادات و آداب و رسوم استان دارد و به یاد تشنگی حماسه سازان واقعه عاشورا انجام می‌گیرد. مراسم طشت‌گذاری در اردبیل قدمتی چند صد ساله داشته و ریشه در اعتقادات و آداب و رسوم استان دارد، این مراسم به یاد تشنگی حماسه‌سازان واقعه عاشورا انجام می‌شود. در این مراسم بعد از عزاداری دستجات سینه و زنجیرزنی مختلف و مرثیه خوانی مفصل حسینیان با خواندن رجز‌های مختلف طشت‌های برنجی و مسی گرد و منقش به نقوش مذهبی را در محل مخصوص قرار داده و در میان حزن و اندوه حاضران آب‌های مخصوص چشمه‌ها از کوزه‌هایی در درون طشت‌ها ریخته شده، دعای مخصوص خوانده می‌شود و عزاداران از آب تشت به عنوان تبرک، نوشیده و یا با خود می‌برند. به نظر بسیاری از محققان فرهنگ عزاداری، این مراسم به پاسداشت رفتار جوانمردانه امام حسین(ع) در روز ۲۷ ذیحجه سال۶۰ هجری قمری انجام می‌شود. درآن روز کارون سالار شهیدان در منزلی بنام زباله ودر سوز و حرارت بیابان با لشگر حر بن یزید ریاحی مواجه شد، لشگر حر بسیار تشنه بود و آب در کاروان امام به اندازه‌ای ذخیره شده بود، حضرت دستور فرمود تا آب مشک‌ها را در طشت‌ها ریخته و لشکر حر و حتی اسبان سپاه او را نیز سیراب کردند.در کتاب «سورها و سوگ‌ها» هم که توسط بیوک جامعی از صاحب‌نظران فرهنگ و تاریخ اردبیل نگاشته شده است. در فصل فلسفه مراسم طشت‌گذاری آمده است؛ «از دوره صفویه بنا بر مستندات تاریخی به جای مانده در طراحی مساجد اردبیل محلی را در شبستان اصلی مشابه محراب به عنوان طشت خانه طراحی می کردند. طشت خانه همانطوری‌که از اسمش پیداست محل چیدمان چند طشت بر روی سکوی طشت خانه است که همیشه آب زلال و قابل شرب در داخل آن‌ها موجود بوده است. طشتهایی که در این مراسم مورد استفاده قرار می‌ گیرند، گرد، از جنس برنز و یا مس است؛ بعد از عزاداری، ریش ‌سفیدان و عاشقان حسین(ع) در هر محله، طشتها را بر دوش حمل کرده و وارد مساجد می ‌شوند؛ حاضران در مسجد به احترام به پا خواسته و در جلو آنها دسته سینه زنی با شعار “الدخیل یا ابوالفضل” سینه می ‌زنند. پس از آن، ریش‌ سفیدان با دور زدن مسجد، طشتها را در جای مخصوص خود قرار می ‌دهند، آنگاه طشتها را از آبی که در کوزه‌ها بر دوششان حمل کرده‌اند، پر می ‌کنند.