روند تو سعه شهر و شهر نشینی به عنوان یک پدیده معمول در جوامع ،موجب مهاجرت بسیار زیاد و پیدایش پدیده حاشیه نشینی وبه تبع آن افزایش انحرافات،ناهنجاریها و آشفتگی ها گردیده است.
حاشیه نشینی سبک خاصی از زندگی در شهر است که جمعیت ساکن آنها از حداقل امکانات وخدمات شهری ،اقتصادی ،اجتماعی وفرهنگی محروم بوده وهمین امر باعث می شود که آنان در حاشیه قرار گرفته وجذب اقتصاد نشوند ودرزمره آسیب پذیرترین وفقیرترین خانوارهای شهری جای بگیرند.
یکی از ویژگی‌های این مناطق به دلیل محروم بودن و گسترش آسیب‌های اجتماعی و تضادهای فرهنگی و غیره در این مناطق موضوع شاخص‌های رفاه اجتماعی است که طبیعی است که در این بین در میان مردم به تناسب شرایط جنسی و سنی میزان آسیب‌پذیری متفاوت است. یکی از گروه‌هایی که در این مناطق بیش از دیگران نیازمند حمایت‌های همه‌جانبه هستند، هم به لحاظ زیستی و هم روانی و هم اجتماعی، کودکان هستند چرا که میزان آسیب‌پذیری کودکان بیشتر از سایر افراد است