آب مطلق یا آب خالص انواعی دارد که از حیث پاک کنندگی و نیز از حیث اینکه خودشان چگونه از آب پاک و پاک کننده بودن به آب نجس تبدیل میشوند؛ احکام متفاوتی دارند. اگر چیز نجسی را در آبهایی که از زمین میجوشند مثل آب چشمه و قنات فرو ببرند یا در آب کُر فرو ببرند آن چیز نجس پاک میشود و خود آب هم پاک باقی می ماند و نجس نمی شود مگر اینکه با ریخته شدن چیزهای نجس در آب جاری یا کُر رنگ یا بو یا مزۀ آب تغییر کند . خوب است بدانیم در اصطلاح شرعی آب راکدی را که حجم آن به مقداری است که میتواند ظرفی را که عرض و طول و ارتفاع آن هرکدام 3و نیم وجب است را پر کند یعنی حجم آن تقریباً 384 لیتر باشد، آب کُر می گویند و به آبی که راکد است و از زمین نمی جوشد و حجم آن کمتر از 384 لیتر است آب قلیل گفته میشود و اگر چیز نجسی در آب قلیل فرو برده شود ، نه تنها پاک نمیشود بلکه آب هم نجس میشود. اما اگر بجای فرو بردن ، آب قلیل را روی چیز نجس بریزند آن را پاک میکند ولی آبی که پس از ریخته شدن جاری میشود نجس است. آب قلیل اگر به آب کُر یا جاری متصل باشد درحکم کُر و جاری است. آب باران اگر بر چیزی که نجس شده باشد ببارد آن را پاک میکند. باید توجه داشته باشیم که آب قلیل و آب کُر ، گرچه هردو پاک کننده هستند ، اما شیوۀ آبکشی آنها با هم متفاوت است.