احمد پارسا در 20 تیر 1286خورشیدی در روستای تراران تفرش دیده به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان هدایت تهران و دوره اول دبیرستان را در مدرسه آلیانس به پایان رساند. پس از اتمام دوره دوم متوسطه در دارالمعلمین متوسطه به تحصیل علوم طبیعی در دارالمعلمین عالی تهران و پس از آن دانشگاه رن و پوآتیه فرانسه پرداخت. احمد پارسا پس از دریافت دکترای گیاه‌ شناسی از فرانسه به ایران بازگشت. دکتر احمد پارسا در ۱۳۱۴ خورشیدی ابتدا در سمت دانشیار علوم طبیعی و پس از آن در مقام استاد گیاه‌ شناسی دانشکده علوم دانشسرای عالی استخدام شد و در نخستین مرحله پژوهشی خود به جمع‌ آوری نمونه‌ های گیاهی تفرش پرداخت و پس از آن به همراه بعضی از شاگردانش نمونه‌ های دیگر نقاط ایران را گردآوری کرد. احمد پارسا گیاه شناس و بنیانگذار موزه علوم طبیعی ایران است. پرفسور احمد پارسا بیش از ۶۰ سال از عمر خود را به تحقیق و تفحص درباره طبیعت ایران پرداخت و در 2 خرداد 1376 ، در سن ۹۰ سالگی، در حالی که هنوز به حرفه اش، سرزمینش و آثارش عشق می ورزید، با طبیعت و هر آنچه داشت وداع کرد. پرفسور احمد پارسا در فاصله سال های ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۹ شمسی نخستین فلور مستقل ایران را به نام فلور “دولیران” به زبان فرانسه تألیف کرد که در ۵ جلد و بیش از ۷۰۰۰ صفحه از سوی وزارت فرهنگ آن زمان منتشر شد. کار تألیف فلور ایران با امکانات آن زمان، کاری بسیار بزرگ و سخت بود، اما دکتر احمد پارسا، آن را با صبر و حوصله و تحمل مشقت های بسیار به پایان رساند. «دکتر احمد قهرمان» استاد دانشگاه تهران و از شاگردان پروفسور احمد پارسا در این باره می گوید: «اگر به عصری که استاد پارسا کارهای تحقیقاتی علمی و پایه ای را برای تألیف فلور در ایران شروع کرد، توجه کنیم، می بینیم که آغاز این کار بزرگ با چه دشواری ها و مشکلاتی روبه رو بود و نگارش آن تا چه اندازه به صبر، حوصله، پشتکار، خستگی ناپذیری و تحمل نیاز داشت. با توجه به وسعت کار و این واقعیت که فلورهای کشورهای همجوار ایران مثل ترکیه و عراق را دانشمندان خارجی تدوین کرده اند، تألیف فلور ایران از کارهای شاخص علمی در قرن ۱۹ میلادی است.» بعضی از تالیفات فارسی پارسا، دارونامه، اندام شناسی گیاهان، تیره شناسی گیاهان آوندی و... می باشد.