نوجوانان قبل از رسیدن به سن نوجوانی به والدین خود وابسته می باشند و هر چه آنها می گویند را می پذیرند ولی زمانیکه به سن نوجوانی می رسند دیگر از والدین خود به ندرت نصیحت می پذیرند و کمتر صحبت های آنان را عملی می کنند زیرا که فکر می کنند بزرگ شده اند ودیگر نیازی به نصیحت کردن ندارند. والدین باید بدانند که فرزندشان توانایی های بیشتری به دست آورده است و باید به استقلال طلبی فرزندانشان احترام بگذارند ،اما این فرایند باید تدریجی همراه با مشورت ،راهنمایی و در کنارهم بودن همراه باشد.واین اتفاق زمانی رخ می دهد که رابطه دوستانه و همراه با احترام باشد.