حسین منزوی در اول مهر 1325 در زنجان در خانواده‌ای فرهنگی متولد شد.او از سنین جوانی سرودن شعر را آغاز كرد و در سال 1346 به عنوان شاعری مطرح و تاثیر گذار در جامعه مطرح شد و غزل‌های او مورد توجه غزل سرایان قرار گرفت. او در سال 1346 وارد دانشگاه شد و در دانشكده ادبیات تهران ثبت نام كرد. اما دیری نمی گذرد كه در می یابد،این رشته نمی تواند انتظارات اش را بر آورده كند،به همین دلیل در سال 1350 درس را نیمه كاره رها می كند. او در همان سال مجموعه شعر "حنجره زخمی تغزل"‌‏را منتشر می كند.این كتاب در بخش " شعر جهان‌‏" جایزه "فروغ فرخزاد"را كه در آن دوران جزء معتبرترین جوایز ادبی ایران به شمار می رفت،را دریافت می كند‌‏. پس از انتشار این كتاب،"منزوی" تصمیم به ادامه تحصیل در رشته علوم اجتماعی می گیرد. اما این رشته را نیز نیمه كاره رها می كند و در صدا و سیما مشغول به كار می شود و در این دوران برنامه "یك شعر یك شاعر" را تهیه وكارگردانی می كند. در همین سالها "منزوی" بسیاری از ترانه ها و تصنیف هایش را می سازد كه آنها نیز مورد توجه قرار می‌گیرد و تعدادی از این ترانه ها توسط خوانندگان مطرح آن روز خوانده می شود. منزوی پس از انقلاب به زنجان (محل تولدش)‌‏ باز می گردد و تا پایان عمر در آنجا اقامت می كند. دردوران اقامت اش ،در زنجان بیكار نمی نشیند و به ساختن ترانه و تصنیف می پردازد. وی تا پایان عمر همچنان به كار خود ادامه داد. این شاعر هرگز كار دولتی نداشت و تنها با انتشار شعرهایش گذران عمر كرد. " منزوی" پیشنهادهایی به غزل امروز داد. او همانند "نیما" كه تحولی شگرف در شعر به وجود آورد، تحولی در غزل معاصر به وجود آورد. وی در دوره ای غزل سرود كه همه منتقدان فكر می كردند عمر شعر كلاسیك و غزل به پایان رسیده است.اما "منزوی" ثابت كرد كه غزل از پتانسیل بالایی برخوردار است و نمی توان آن را نادیده گرفت. "منزوی" در شعر سپید نیز دستی داشت، شعرهای سپید او گاهی حتی با شعر بزرگترین شاعران سپید سرا پهلو می زند. "منزوی" موسیقی را خوب می شناخت. صدا و خط خوبی نیز داشت. سرانجام حسین"منزوی" كه مدتها ازبیماری قلبی رنج می برد، در 16 اردیبهشت ماه 1383 در كمال ناباوری زندگی را با همه عشقی كه به آن داشت وداع گفت. شناخت‌نامۀ حسین منزوی در کتابی با نام از ترانه و تندر به اهتمام مهدی فیروزیان (انتشارات سخن، ۱۳۹۰) منتشر شده است. برخی از آثار وی عبارتند از: • با عشق در حوالی فاجعه- مجموعه غزلی سروده شده از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۲. • این ترک پارسی‌گوی (بررسی شعر شهریار). • از شوکران و شکر؛ مجموعه غزلی سروده‌شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۶۷. • با سیاوش از آتش. • از ترمه و تغزل؛ گزیده اشعار، ۱۳۷۶. • از کهربا و کافور. • با عشق تاب می‌آورم؛ شامل اشعار سپید و آزاد سروده شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۷۲. • به همین سادگی (مجموعه شعرهای سپید). • این کاغذین جامه؛ مجموعه برگزیده اشعار کلاسیک. • از خاموشی‌ها و فراموشی‌ها. • حنجرهٔ زخمی تغزل؛ دفتری از شعرهای آزاد و غزل‌های سروده شده از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۹. • مجموعه اشعار حسین منزوی، انتشارات آفرینش و نگاه، ۱۳۸۸ • حیدر بابا- ترجمه نیمایی از منظومه «حیدر بابایه سلام» سروده شهریار. • مجموعه شعر ((دومان )) شامل اشعار ترکی حسین منزوی در دست چاپ.