زیارتگاه سى‌سر، در جنوب میدان شهید بهشتى شهر سمنان و در کنار خیابان علاءالدوله واقع شده است. مردم سمنان دربارهٔ‌ دفن شدگان بقعه سى‌سر داستانى شنیدنى نقل مى‌کنند. گویند در زمان خلافت مأمون یکى از سادات علوى مورد تعقیب عمال بنى‌عباس قرار گرفت و از ترس جان به سمنان گریخت. در سمنان نیز چون مأموران خلیفه را در تعقیب خود دید، راه فرار خود را از بیراهه به طرف شمال سمنان ادامه داد و تصادفاً به دهکدهٔ درجزین رسد. در یکى از باغ‌هاى خارج درجزین، عده‌اى به زراعت مشغول بودند. وى به آنان پناه برد و جریان تعقیب خود را از طرف عمال بنى عباس شرح داد. چون مردم در جزین شیعهٔ اثنى عشرى بودند، مقدم او را گرامى داشتند و براى نجات وى راهى یافتند. از آنجا که هر آن انتظار مى‌رفت مأموران براى دستگیرى او از راه برسند، فوراً او را بین خود جاى داده و به لباس دهقانان درآوردند. پس از انجام این کار، عمال بنى‌عباس از راه رسیدند و به جستجو پرداختند. دهقانان از وجود چنین شخصى اظهار بى‌اطلاعى کردند. بالاخره سربازان خلیفه همهٔ آنان را که جمعاً ۴۰ نفر بودند به تقل رساندند و سر آنان را در آب رودخانه گل رودبار که از دهکدهٔ درجزین عبور مى‌کند، ‌ انداختند. سى‌سر از چهل سر به آب انداخته شده، در محلهٔ جنیدان به دست آمد و در بقعهٔ سى‌سر دفن شد، ۹ سر در محلهٔ ناسار از آب گرفته شده و سر بعدى در جریان آب ناپدید شد. در حال حاضر در دهکدهٔ درجزین محلى به نام چهارتن وجود دارد که تا اندازه‌اى مؤید این گفتار است. بناى این بقعه شامل اتاقى بزرگ و مربع شکل است که با دو در بزرگ چوبین به بیرون راه دارد. داخل بقعه را به وسیلهٔ پارچه‌هاى سبز و چند قاب عکس زینت داده‌اند. بر بالاى دو سر در شمالى و شرقى آن، تزئینات بسیار زیبا از آجر به صورت ستاره‌هاى شش پر متشکل از لوز‌هاى به هم چسبیده دیده مى‌شود. نماى خارجى گنبد از اندود کاهگل پوشیده شده و مى‌‌توان آن را فقط یک برآمدگى کوتاه تصور کرد. مجموعهٔ بقعه قریب یک متر و نیم از کف خیابان مجاور بلندتر است و با سه پلهٔ بلند به خیابان متصل مى‌شود.