متولد ۱۱86 قمری در برغان و درسال ۱۲۷۱ در کربلا درگذشت . از روحانیون سرشناس امامیه در قرن سیزدهم بود. او فرزند ملامحمد ملائکه، برادر محمدتقی برغانی معروف به شهید ثالث، او موسس مسجد و مدرسه صالحیه قزوین دانسته می‌شود. دوران تحصیل را در قزوین، اصفهان و عراق سپری کرد و در حدود سال ۱۲۲۰ قمری به تهران رفت. در کاخ گلستان همراه با برادرش جلسه‌ای با محمدشاه قاجار داشت که به درگیری لفظی و تبعید او از ایران انجامید. ناچار به عراق و سپس مکه و مدینه رفت و چند سال در آن‌جا سپری کرد. ملامحمدصالح به عتبات رفت و از آنجا نیز به حجاز سفر کرد و در مکه و مدینه سکنی گزید. پس از چندسال به ایران بازگشت و به قزوین رفت. مدرسه صالحیه را پی افکند با نگرشی دیگرگونه و رویکردی نو به جامعه. مدرسه صالحیه دارای رشته ها و گروه های آموزشی بود و ویژگی های بسیار داشت. نخست: آن که رشته¬های درسی مختلفی را آموزش می¬دادند، همانند: فقه، طب، اصول، تفسیر و حدیث، ادبیات و عرفان. دوم: راهیابی زنان به آموزشی¬های دینی که می¬توان برای نمونه چند زن از خانواده برغانی را نام برد که آموزندگان این مدرسه بودند، میرزا ماه شرف برغانی، آمنه خانم قزوینی، رقیه برغانی. فتاوی نو و تجددخواهانه که یکی از انگیزه¬های آن حضور روحانیون نامداری چون شیخ جعفر کبیر مؤلف کاشف الغطاء، شیخ احسایی، آخوند ملاآقا حکمی و... و بنگریم به شاگردان که برخی را نام می¬بریم: میرزای شیرازی ،سیدجمال¬الدین اسدآبادی، میرزا کوچک جنگلی و طنزسرای معروف دوره مشروطه و مدیر نشریه¬ای که مردم آن را مشتاقانه می¬خریدند و می¬خواندند، یعنی سیداشرف الدین گیلانی مدیر و سراینده روزنامه نسیم شمال. علمای مدرسه صالحیه درباره مسائل روز نظریاتی نوگرا داشتند . او بیش از سیصد کتاب و رساله و حاشیه در علوم مختلف قرآنی نوشته است. پسران او پیرو پدر شدند و دختران او به شیخیه و بعدها علی‌محمد باب پیوستند.