مردم استان خراسان جنوبی در آغاز کارهای مهمی که در کشاورزی و دامداری داشتند ؛ مراسم هایی را اجرا می کردند که برکت کارشان زیاد گردد . از جمله این مراسم که مردم در آن برای طلب برکت ، آیینی را اجرا می کردند « سر خرمن » نام دارد . مراسم سر خرمن بدین شکل اجرا می شده است : معمولا وقتی که سرخرمن ( هنگام دروی محصولات ) می رسید و می خواستند غلات ( گندم ، جو و ... ) را برداشت نمایند ، دو نفر از مردان بزرگتر که توانایی کافی داشتند ، پس از دروکردن و کوبیدن ساقه ها و خوشه های غلات و جدا کردن دانه ها از کاه ها ، در وسط خرمن می ایستادند که به اصطلاح برخی غلات را انبز کنند . آنها برای اینکه غلات خرمنشان زیاد شود و برکت داشته باشد و تمام مدت سال را دوام بیاورد ، یک سنگ را در وسط خرمن می گذاشتند و با کمک الک هایی به نام " شَغِل " ( از خانواده غربال ) به دست می گرفتند . یک نفر گندم ها را می ریخت و نفر دیگر آن را پاک می کرد . وقتی گندم ها تمام می شد ، آن ها را به صورت یک قله مخروطی در می آوردند و دسته هایی از ساقه های گندم را همراه با خوشه هایش ، در نوک این توده می گذاشتند و گاهی به یاد 5 تن آل عبا و گاهی به یاد 12 امام معصوم ( علیهم السلام ) دور این قله مخروطی گندم ، خط هایی مثل دایره رسم می کردند و با این کار ، به اصطلاح بومی گندم ها را " مُهر " می کردند و تا مدتی ( حداقل 12 ساعت ) در خرمن می گذاشتند تا خواجه خضری شود ( یعنی برکت کند ) . در وقت برداشت گندم و ریختن آن در کیسه ها و جوال ها برای بردن به خانه ها ، مقداری گندم را به عنوان برکت در کیسه های مخصوصی می ریختند و به عنوان سرخرمن برای نیازمندان محل می فرستادند . همچنین گاهی اوقات مقداری از گندم ها یا آجیل ها را به عنوان سرخرمن به بچه ها می دادند تا آنها هم خوشحال شوند و با خوشحالی بچه ها ، برکت خرمنشان بیشتر گردد .