پل سفید ، مرکز شهرستان سوادکوه در استان مازندران در ارتفاع 550 متری از سطح دریا در دامنه های شمالی رشته کوههای البرز مرکزی و در ناحیه ای نیمه جنگلی واقع شده است . پیرامون این شهر را کوههای سامان سی ، سیتک ، الوات ، غل غلوک ، گتو و لالتا در بر گرفته ، از این رو شهر به صورت طولی و در امتداد جاده ای که از میان آن می گذرد ، رشد کرده است . رودخانه تالار که از کوههای جنوبی شهرستان سوادکوه سرچشمه می گیرد از میان این شهر می گذرد ، آب و هوای پل سفید معتدل و نیمه مرطوب است . بیشترین دمای آن در تابستان ها 34 درجه سانتی گراد ، و کمترین آن در زمستانها 10- درجه سانتی گراد ، و میانگین بارندگی سالانه آن حدود 550 میلی متر است . در پیرامون پل سفید کشاورزی و دامداری رونق دارد آب کشاورزی این شهر از رودخانه تالار ، و آب آشامیدنی آن از چشمه ها تامین می شود . وجود مراتع سرسبز باعث شکوفایی دامداری در این شهر شده است چنان که گوشت گوسفند و فرآورده های لبنی از موادی است که به جاهای دیگر فرستاده می شود . زغال سنگ نیز از دیگر مواد صادراتی این شهر است که از معادن البرز مرکزی – که در کنار آبادی کریــلا در 4 کیلومتری پل سفید واقع است استخراج می شود . یکی از مهم ترین عوامل در توسعه پل سفید ، قرار گرفتن این شهر در کنار راههای ارتباطی است . پل سفید بر سر راه سوادکوه که تهران را به مازندران متصل می سازد و همچنین در مسیر راه آهن تهران – شمال واقع است . پیشینه تاریخی : در بیست و پنجمین سال سلطنت شاه عباس اول (1021ق / 1612م ) جاده ی شاهی که اصفهان را به ییلاق فرح آباد در مازندران متصل می ساخت ، کشیده شد و پلی در مسیر این جاده بر روی رودخانه تالار احداث گردید . این پل به سبب رنگ سفید آن ، به پل سفید معروف شد و با شماره ثبت 22549 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید . ناصرالدین شاه قاجار در سفر به مازندران ( 1282ق / 1865م ) از پل سفید عبور کرده بود از آن به عنوان یکی از مناظر جاده شاه عباسی یاد می کند بنابر مشاهدات وی این پل ( سه ، چهار دهانه ) داشته است . اگر بتوان به گفته ی ناصرالدین شاه اعتماد کرد ، این پل می بایست پس از این تاریخ مرمت شده باشد ، زیرا رابینو که در حدود سال 1327 ق / 1909 م پل را دیده ، آن را با دو دهانه وصف کرده است . افضل الملک ، از مورخان دروه قاجار در شرح سفر خود به مازندران در 1331 ق ، از پل سفید و قهوه خانه ای در کنار آن یاد کرده است . در اوایل سلطنت رضاشاه پهلوی این پل توسط " اداره طرف " مرمت شد و به شکل امروزی آن درآمد . امروزه این پل با 25 متر درازا ، 5/4 متر پهنا دو دهانه متفاوت دارد . رضاشاه در 1305ش در سفر مازندران از این پل دیدن کرده ، و در سفرنامه خود از آن به عنوان یکی از پلهای مهم راه تهران به مازندران یاد کرده است . احداث ایستگاه راه آهن در پل سفید باعث جذب و افزایش جمعیت در این آبادی شد . پل سفید در 1329ش روستایی از دهستان راستوپی از بخش سوادکوه به شمار می رفته و جمعیت آن حدود دو هزار تن بوده است که شمال قابل توجهی از این جمعیت را خانواده های کارگران و کارمندان راه آهن تشکیل می داده اند . این شهر به خاطر اینکه منازل مسکونی آن در دو طرف رودخانه بر بالای تپه ها قرار گرفتند پله های زیادی را در خود جای داده است که تعداد آن ها بیش از 2000 پله می باشد. وجه تسمیه پل سفید: نام این شهر به خاطر پلی است که بر روی رودخانه ای که از وسط شهر می گذرد گرفته شده است، زیرا رنگ این پل به سفیدی می زند. قدمت این پل به دوره صفویه می رسد. مکان های دیدنی پل سفید و اطراف آن: دریاچه شورمست، آبشار شوراب، آبشار ورسک، آبشار سله بن، آبشار کولک اندون، غار اسپهبد خورشبد، غار کیجاکچال، بقعه آقا شاهبالو، پل ورسک، پل اوریم، پل کلانتری دو آب، سه خط طلا، قلعه کنگلو، قلعه چهل در، قلعه اولاد (قلی گردن)، چشمه گت او، کلیسای آلمانی ها، چهل چشمه سرخ آباد، امامزاده محمود سرخ آباد، آرامگاه پروفسور آریاپارت شروین باوند در دامنه ارفه کوه.