در فرهنگ واژگان استان خراسان جنوبی ، واژه ای با عنوان کَفچِلِز ، کَفچِلیز یا در اصطلاح محلی کُوچِلِز وجود دارد که به معنای کفگیر می باشد . مراسم کفچلزی ( کفگیرزنی ) یكی از مراسمی است که در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان در خراسان جنوبی ( مصادف با شب قصاص ابن ملجم مرادی ) انجام می شود . كفچلزی بدین صورت است كه زنان و دختران هركدام یا هر دو نفر با هم یك سبد یا قلبیری را كه پارچه ای درون آن انداخته بودند را برداشته و در آن یك آئینه ، یك شانه ، یك سرمه دان و قرآن می گذاشتند و یك كفچلز ( كفگیر یا ملاقه یا قاشق ) به دست دیگر گرفته و به در خانه هایی كه از پیش در نظر گرفته اند می روند در حالیكه صورت خود را چنان در چادر پنهان می كنند كه دیده و شناخته نمی شوند . به در هر خانه ای كه می رسند با كفچلز چند بار با فواصل كوتاه به در خانه می كوبند و بدان وسیله حضور خود را اعلام می كنند . بانوی خانه به دم در آمده ، سبد آن ها را گرفته و ابتدا برای تیمن شانه را بر می دارد و به موهای خود می كشد . بعد سرمه دان را به دست گرفته و چشمهایش را با سرمه سیاه می كند . آنگاه آئینه را برداشته و چهره خود را در آئینه نگاه می كند . بعد آنها را با مبلغی پول داخل سبد می گذارد و به صاحبش می دهد . البته در حال حاضر سالهاست كه علاوه بر پول چیزهایی نظیر آرد ، خرما و ... نیز می گذارند . زن كفچلز با مبالغی كه جمع می کند پارچه ای گرفته و ظهر روز بیست و هفتم در مسجدی یا در خانه خود ، در فاصله بین نماز ظهر و عصر پوشاكی برای خود برش زده و همان روز می دوزد و می پوشد . عقیده بر این است که دوختن لباس ، باید قبل از غروب آفتاب روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان به اتمام رسیده و بر تن زن شود . مردم بر این باورند كه با پوشیدن این لباس ، تمام سال را به شادی خواهند گذراند و از همه بلیات مصون خواهد بود . در برخی نقاط استان این مراسم به مراسم ملاقه زنی نیز معروف است . لازم به ذکر است مراسم آیینی کفچلزی به شماره 816 در تاریخ 4/11/1391 به ثبت آثار ملی رسیده است .