موزه ایران باستان، اولین موزهٔ ایران، در ابتدای خیابان ۳۰ تیر، در بخش غربی میدان مشق تهران در خیابان سی تیر جای دارد. ساخت این موزه در ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۱۳ ه. ش. به دستور رضا شاه توسط معمار فرانسوی، آندره گدار، شروع شد.موزه ملی ایران در سال 1316 با زمین اختصاص یافته به مساحت ۵۵۰۰ متر مربع وبا زیر بنایی با مساحت 2744 متر مربع ساخته شده و برای بازدید عموم افتتاح شد.این موزه نخستین و بزرگرترین موزه ایران به شمار میرود.طراح این بنا آندره گدار بوده است.این موزه آثار مربوط به تمدن و هنر پیش از تاریخ را از هزاره ششم پیش از میلاد و دوره اسلامی در خود جای داده است. این موزه از نظر ارزش، اهمیت، کثرت و قدمت اشیا یکی از موزه های معتبر جهان است واز آنجایی که طرح و نقشه یک موزه باید با موضوع و اشیای داخل آن ارتباط و هماهنگی داشته و با تاریخ و هنر آن سرزمین مرتبط و پیوسته باشد از این نظر نما و سردر ورودی موزه به سبک نمای ایوان کسری ساخته شد. (ایوان کسری نام کاخ شناخته شده شهر تیسفون پایتخت دولت ساسانی است که ایوان آن ۳۵ متر بلندی و ۵۰ متر پهنا و ۲۵ متر ژرفا دارد). رنگ آجرها نیز به همین منظور به رنگ سرخ تیره تعیین شده تا نمایانگر معماری عصر ساسانی باشد. بنای موزه حدود ۱۱۰۰۰ متر مربع است که ساختمان اصلی آن در سه طبقه ایجاد شده‌است.در آغاز طبقه اول موزه به بخش ایران پیش از اسلام و طبقه دوم موزه به بخش پس از اسلام اختصاص یافت. گسترش کاوش‌های باستان شناختی و ازدیاد روز افزون آثار در موزه ایران باستان، موجب شد که این موزه طی چند مرحله، گسترش کمی و کیفی یا درحد فاصل سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۰، علاوه بر تعویض ویترین‌های موزه، نوسازی سیستم گرمایشی و سیستم برقی موزه، واحدهایی تحت عنوان انبار و گنجینه در زیر موزه موزه، ساخته و اضافه شد. آثار قابل انتساب به دوره ماد در سالن موزه از مكانهای باستانی نوشیجان، حسنلو، گودین و باباجان به دست آمده‌اند. در این دوره ساخت اشیا آهنی گسترش یافت كه از نمونه‌های بارز آن در سالن می‌توان به اشیا حسنلو اشاره كرد. در این دوره سفالینه‌های لعاب‌داری زیبایی ساخته می‌شد كه یك نمونه جالب توجه آن تنگ لعاب‌دار زیویه است نقش دو بز را در دو سوی یك گل لوتوس به نمایش گذاشته است.