نام کرمان در دوره‌های قبل از اسلام «یوتیا» و «کارامانیا» بوده است. برخی بر این عقیده‌اند که کرمان دگرگون شده کلمه «کریمان» است و عده‌ای نیز آن را مشتق از «کارمانیا»ی قدیم به معنی «جایگاه دلاوری و نبرد» ذکر می‌کنند. مورخان عرب و یهودی، «کرمان» را از نام فرزند «هیتال» (یا هپتال) از نبیره‌های نوح می‌دانند .نام این منطقه را از نام شش طایفه شهری و روستانشین و چهار طایفه چادرنشین می‌داند که عبارتند از مرفیان، ماسپیان، پانتالیان، دروسیان و گرمانیان. مرکز کرمان را در قدیم «گواشیر» و «بردشیر» می‌خواندند که گواشیر در اصل «کوره اردشیر» به معنای «شهر اردشیر» بوده است و به تدریج به «گواشیر» تبدیل شده است و در کتیبه بیستون به صورت «یوتیه» ذکر شده است. اما آنچه که مسلم است این است که نام کرمان از نام یکی از ده شاخه اصلی پارسی‌ها گرفته شده است که بعد از مهاجرت به ایران، به سمت جنوب تغییر مکان دادند. این شاخه‌های اصلی پارسی عبارت بودند از پاسارگادی، مارافی، کرمانی، ماسپی، پانتیالی، دروسی، دایی، مردی، دروبیکی و ساگارتی.