باغ هرندی که اکنون باغ موزه هرندی و موزه ساز کرمان در آن قرار دارد، مربوط به اواخرقرن ۱۳ ه. ق. است و در کرمان ، خیابان فردوسی واقع شده است.این اثر در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۷۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.این باغ موزه با معماری خاص خود و نیز فضای مناسبی که دارد،از مهم ترین باغ موزه های کشور است. این مجموعه‌ی یکی از ساختمان‌های عهد قاجار این شهر است که وجود دو موزه «باستان‌شناسی» و «سازهای سنتی» در آن باعث شده تا این بنا اعتباری بیش از گذشته برای کرمانی‌ها و علاقه‌مندان به سازهای سنتی و آثار باستانی داشته باشد. طبقه‌ی همکف ساختمان موجود در آن به‌عنوان موزه‌ی سازهای سنتی و طبقه‌ی اول آن به‌عنوان موزه‌ی باستان‌شناسی مورد بازدید علاقه‌مندان قرار می‌گیرد.. در این موزه آثار تاریخی از تمدن‌های شهداد، حوزه‌ی فرهنگی هلیل‌رود، دوره‌ی تاریخی استان کرمان و بخش اسلامی به نمایش درآمده است.اشیاء سفالی، مهره‌های سنگی و درفش فلزی از جمله اشیایی است که در بخش تمدن شهداد این موزه به چشم می‌خورد. در آن سازهایی از قبیل قیچک، سنتور، قانون، رباب و عود که از جمله کارهای هنرمندانه اساتیدی چون یحیی، نریمان و سعود می‌باشد به نمایش گذاشته شده است.این باغ در دوره‌ی قاجار توسط «عدل‌السلطنه» یکی از صاحب منصبان نظامی آن دوره بنا نهاده شد و در سال 1313 شمسی به مبلغ 40 هزار تومان به مرحوم ابوالقاسم هرندی که یکی از تجار مطرح کرمان بود فروخته شد.این مجموعه به دلیل توقف چند روزه‌ی رضاخان در مسیر سفر تبعیدش مورد توجه قرار گرفت و در سال 1354 توسط مالک باغ به وزارت فرهنگ و هنر اهدا شد.. کاوش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که هزاراه‌ی سوم و چهارم قبل از میلاد مسیح در شهداد ( با نام قدیمی خبیص) مردمانی صنعتگری زیسته‌اند که با وارد کردن مواد اولیه از دور دست ابزار سنگی و فلزی ساخته و به مناطقی چون ترکستان، دره سند، سواحل جنوبی خلیج‌فارس و بین‌النهرین صادر می‌کرده‌اند.از حوزه‌ی فرهنگی هلیل رود نیز سفالینه‌های خاکستری رنگ بسیار ظریف با نقوش زیبای این حوزه به نمایش گذاشته شده است که متعلق به حداقل 5هزار سال پیش است. هدف اصلی از ایجاد این موزه آشنا نمودن بازدیدکنندگان با سازهای بومی و سنتی ایران و همسایگان کشور ایران است که موسیقی آنان با موسیقی کشور ما قرابت و نزدیکی بسیار دارد.