خواری از شاگردان لسان شیرازی است . شاعری نازک خیال و شیرین بیان و خط نستعلیق را بسیار نیکو مینوشت. با اینکه مردی رند و عیار و بی باک بود ولی استادش را از جان و دل دوست میداشت و غزلیلت او را بر اشعار اهلی و فغانی شیرازی و دیگر شعرای معاصر ترجیح می نهاد گویا اصالتش از هرات بوده و چون از آغاز جوانی در تبریز میزیسته است مردم او را تبریزی می شناختند خواری در شیوه غزلسرائی مهارتی کامل داشت و از تمام دقایق شعر آگاه بود . وفاتش به سال 945 - 974 هجری - در تبریز اتفاق افتاده ولی از محل قبرش معلوم نیست.