افصح الشعرا میرزا محمد امین دفتری بروجنی شاعری كه درآثارش شعرهایی یافت می‌شود كه اگر بالاتر و ارجمندتر از شعر بزرگان ادب پارسی نباشد همپایة آفریده‌های ذهنی آنان است او پسر میرزا ابوطالب متولد 1245 ه.ق(11دی1209شمسی) ودر سال 1310ه. ق (30آذر1272شمشی)به رحمت ایزدی پیوست ،دارای ذوق شعری بالا و استعدادی شكوفا آنچنا ن‌ كه از نوجوانی اهل شعر سرودن بود و به تصریح خودش منظومة 2200 بیتی وامِق وعذرا را در 14 سالگی به سلك نظم كشیده است. موقعیت دفتری را در این منطقه به موقیعت خواجه حافظ شیرازی در كل ادب پارسی تشبیه و قیاس كرده‌اند میرزا محمد امین دفتری غزل سرایی است چیره ‌دست و توانا ،شاعری عارف پیشه كه در شعرش بوی عشق و عرفان خودنمایی می‌كند شاعری که حلاوت و شیرینی شعر حافظ در اشعارش به وفور یافت می‌شود. در دیوان 3300 بیتی‌اش كه خود بر آن عنوان دفترالعشق نهاده هم غزل دارد، هم قصیده، هم قطعه، هم رباعی و مثنوی‌های كوتاه ،هر چند دفتری اهل غزل است اما شهرت اصلی و فراگیر دفتری در میان مردم به نوحه‌ها و سوگ ‌سروده‌های جانسوز و برخاسته از عمق جان و دل اوست كه در رثای سید و سالار شهیدان امام حسین(علیه‌السلام) و هفتاد و دو یار با وفایش سروده و اوج ارادت و عشق خود را در مدح و منقبت اهل‌بیت (ع ) به منصة ظهور رسانده.نوحه‌هایی كه در ماه محرم ورد زبان عزاداران و عاشقان حسینی است