«141» تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا یَعْمَلُونَ‌ (به هر حال) آن امّت بگذشت، آنچه آنان بدست آوردند براى خودشان است و آنچه شما بدست آوردید براى خودتان است و شما از آنچه آنان كرده‌اند، سؤال نخواهید شد. پیام ها 1- در كسب خوشبختى، تكیه به گذشتگان و تاریخ پدران، چاره‌ساز نیست. «لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ» گیرم پدر تو بود فاضل‌ از فضل پدر، تو را چه حاصل‌ 2- هر امّتى، تنها مسئول عمل خویش است. «لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا یَعْمَلُونَ»