«109» وَدَّ كَثِیرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَوْ یَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِیمانِكُمْ كُفَّاراً حَسَداً مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا حَتَّى یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ بسیارى از اهل كتاب (نه تنها خودشان ایمان نمى‌آورند، بلكه) از روى حسدى كه در درونشان هست، دوست دارند شما را بعد از ایمانتان به كفر بازگردانند، با اینكه حقّ (بودن اسلام و قرآن،) براى آنان روشن شده است، ولى شما (در برابر حسادتى كه مى‌ورزند، آنها را) عفو كنید و درگذرید تا خداوند فرمان خویش بفرستد، همانا خداوند بر هر كارى تواناست. جلد 1 - صفحه 180 نکته ها «عفو» بخشیدنِ خلاف و «صَفح» نادیده گرفتنِ خلاف است. دشمن كه در دل آرزوى كفر شما را دارد، در عمل از هیچ توطئه و نقشه‌اى خوددارى نخواهد كرد. روشهاى اقدام آنها همان طرح سؤالات بى‌جا، وسوسه‌ها، القاى شبهات و ... مى‌باشد كه باید نسبت به آنها هشیار بود. پیام ها 1- نسبت به روحیّات وبرنامه‌هاى دشمنان خود، مراقب و مواظب باشید. «وَدَّ ... یَرُدُّونَكُمْ» 2- در برخورد با دشمن نیز باید انصاف داشت. «وَدَّ كَثِیرٌ» (آیه مى‌فرماید: بسیارى از اهل كتاب چنین هستند، نه همه‌ى آنان.) 3- شعله‌ى حسادت، چنان خطرناك است كه بعد از علم و آگاهى نیز فرو نمى‌نشیند. «حَسَداً ... مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ» 4- شما با ایمان آوردن به اسلام، عظمت و عزّتى مى‌یابید كه دشمنان به شما رشك و حسد مى‌ورزند و مى‌خواهند شما به جهل، شرك و تفرقه‌ى زمان جاهلیّت برگردید. «وَدَّ كَثِیرٌ ... لَوْ یَرُدُّونَكُمْ» 5- با مخالفان نباید فوراً به خشونت برخورد كرد، گاهى لازم است حتّى با علم به كینه و حسادت آنها، با ایشان مدارا نمود. «فَاعْفُوا» 6- فرمان عفو دشمن، به صورت موقّت و تا زمانى است كه مسلمانان دلسرد و دشمنان جسور نشوند. «فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا حَتَّى» 7- عفو، نشان ضعف نیست. خداوند بر انجام هر كارى تواناست و امروز نیز مى‌تواند شما را بر دشمنان غالب گرداند. «إِنَّ اللَّهَ ... قَدِیرٌ»