«128» رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَكَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِنا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَ أَرِنا مَناسِكَنا وَ تُبْ عَلَیْنا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ‌ (ابراهیم واسماعیل همچنین گفتند:) پروردگارا! ما را تسلیم (فرمان) خود قرارده واز نسل ما (نیز) امّتى كه تسلیم تو باشند قرارده و راه وروش پرستش را به ما نشان‌ده وتوبه‌ى ما را بپذیر، كه همانا تو، توبه‌پذیر مهربانى. نکته ها با آنكه حضرت ابراهیم واسماعیل هر دو در اجراى فرمان ذبح، عالى‌ترین درجه تسلیم در برابر خدا را به نمایش گذاردند، امّا با این همه در این آیه از خداوند مى‌خواهند كه مارا تسلیم فرمان خودت قرارده. گویا از خداوند تسلیم بیشتر و یا تداوم روحیّه تسلیم را مى‌خواهند. كسى كه فقط تسلیم خدا باشد، نه در برابر عموى بت‌تراش تسلیم مى‌شود و نه در برابر بت‌ها به زانو مى‌افتد و نه از طاغوت‌ها پیروى مى‌كند. پیام ها 1- به كمالات امروز خود قانع نشوید، تكامل و تداوم آنرا از خدا بخواهید. «رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَكَ» 2- توجّه به نسل و فرزندان، یك دورنگرى عاقلانه و خداپسندانه است كه حاكى از وسعت نظر و سوز وعشق درونى است وبارها در دعاهاى حضرت ابراهیم آمده است. «وَ مِنْ ذُرِّیَّتِنا» 3- راه و روش بندگى را باید از خدا آموخت وگرنه انسان گرفتار انواع خرافات و انحرافات مى‌شود. «أَرِنا مَناسِكَنا» 4- تا روح تسلیم نباشد، بیان احكام سودى نخواهد داشت. در اینجا ابراهیم علیه السلام ابتدا از خداوند روح تسلیم تقاضا مى‌كند، سپس راه و روش عبادت و بندگى را مى‌خواهد. «وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَیْنِ لَكَ ... أَرِنا مَناسِكَنا» 5- نیاز به توبه وبازگشت الطاف الهى، در هر حال وبراى هر مقامى، ارزش است. «1» «تُبْ عَلَیْنا» 6- یكى از آداب دعا، ستایش پروردگار است كه در این آیه نیز به چشم مى‌خورد. «التَّوَّابُ الرَّحِیمُ» «1». در حدیث مى‌خوانیم: رسول اكرم صلى الله علیه و آله هر روز، هفتاد مرتبه استغفار مى‌نمود، با اینكه او معصوم بود و هیچ گناهى نداشت.