مجید رضا خزایی وفا متولد پانزدهم آذرماه سال 1345 در زاهدان است. پدر و مادر او از اهالی روستای نوکند از توابع شهر مود می باشند. در سال 1363 موفق به اخذ مدرک دیپلم در رشته علوم تجربی شد. در سال 1365 و در بحبوحه جنگ تحمیلی به سربازی رفت و بعد از مدتی در آبان سال 1366 به دلیل قبولی در دانشگاه آزاد اسلامی در رشته ادبیات فارسی از خدمت ترخیص و مشغول به تحصیل شد. مجیدرضا تحصیلاتش در دوره کارشناسی ارشد را نیز ادامه داده و پس از اتمام این دوره، در سال 1374 بورسیه دانشگاه آزاد اسلامی شده و به عضویت هیئت علمی گروه زبان و ادبیات دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند درآمد. خزایی وفا در سال 1382 با ازدواج، شاه بیت غزل زندگی اش را سرود و دو فرزند دختر و پسر نعمت این ازدواج فرخنده است. خزایی وفا بعد از ازدواج و با وجود تمام مشغله های زندگی، دست از تلاش نکشید تا اینکه در سال 1396موفق به دفاع از رساله دکترا با عنوان "ساختارگرایی و تحلیل محتوای غزل، بعد از انقلاب اسلامی" و اخذ مدرک دکترا از دانشگاه سبزوار شد. شعر همان کوچک قایق نجاتی ست برای ذهن در تلاطم روح، از این روست که شاعر با گفتن هر مصرعی نشاط می یابد و با هر شاه بیتی آسوده جان می شود. مجیدرضا خزایی وفا اولین شعرش را در سال 1366 در قالب غزل سرود. خزایی وفا بیشتر در قالب غزل و چهارپاره شعر می سراید و محتوای اشعارش اغلب آیینی، اجتماعی و یا در مورد طبیعت است. شعر وی در عین سادگی و روان بودن، خالی از لطافت و احساسِ شاعرش نیست. شعر همه دغدغه شاعر است و دل مشغولی بزرگ او. از همین روست که شاعران زمانی را که به دلمشغولی خود میپردازند از اوقات گذران عمر نمی دانند. خزایی وفا در کنار تدریس، فعالیت های مختلفی در حوزه شعر و ادب هم دارد، که از آن جمله می توان مسئولیت یکشنبه های شعر در کانون هنرمندان خراسان جنوبی و مسئولیت شب شعر دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند به مدت پانزده سال را نام برد. تلاش وی در حوزه شعر باعث برگزیده شدنش برای چندین دوره در جشنواره شعر فجر، جشنواره شعر امام رضا (ع) و جشنواره شعر ابن حُسام بوده است.