مضمون بیشتر اشعار این سبک، وصف طبیعت و مدیحه و شرح فتوحات پادشاهان و گاه پندو اندرز بوده‌است. نمونه: مرا بسود و فروریخت هرچه دندان بود نبود دندان، لا، بل چراغ تابان بود سپید سیم رده بود و درو مرجان بود ستارهٔ سحری بود و قطرهٔ باران بود دلم خزانهٔ پر گنج بود، گنج سخن نشان نامهٔ ما مهر و شعر عنوان بود همیشه شاد و ندانستمی که غم چه بود دلم نشاط و طرب را فراخ میدان بود (رودکی)