« غلامعلی پورعطایی » نوازنده دو تار و خنیاگر موسیقی نواحی در سال ۱۳۲۶ در تربت جام از توابع استان خراسان رضوی متولد شد . خانواده مادری او علاقه مند به موسیقی و خواندن بودند و نسل به نسل این علاقه در آنها وجود داشت . همین امر سبب شد تا او دوران كودكی را در سایه ی توجه و تربیت مادر و پدری هنردوست و در محیطی هنری طی می نماید . از سن ۹-۸ سالگی ابتدا در محضر مادر مقدمات آواز و مقداری دوتار آموخت با اشعار محلی و نیز غزلیات و سرودههای بزرگانی چون حافظ و سعدی و فردوسی و نیز عبدالرحمان جامی ( خاتم الشعرا ) و بسیاری از دیگر از رموز هنری آشنا شد . پس از آن به محضر استاد بزرگ آواز زمان « ملا شهابالدین شیرمحمدی » كه از اساتید به نام سرآوازهای محلی جام ، باخرز و … بود ؛ رفت . شهرت این هنرمند به چنان درجه ای رسیده بود كه تنی چند از پژوهشگران هنرهای آیینی سنتی از جمله ( خانم فوزیه مجد و دكتر محمدتقی مسعودیه ) از تهران برای ثبت و ضبط آثار وی به منطقه جام آمدند و همگی وی را به عنوان برترین هنرمند معرفی نمودند . با این همه برای وی رسیدن به اوج هنر نوازندگی و خوانندگی كمال مطلوب و آرزو بود و برای این منظور به خدمت استاد یوسفخان تیموری ، عبدالحمید ایوب خان ، منصور باتوری رفته و كسب فیض نمود و برای آموزش دوتار نزد استاد بزرگ آن عصر ذوالفقار عسگریان به تلمذ و شاگردی پرداخته و مدت ۴ سال مدام در زمینه دوتار از وی بهره ها برد . پس از آن در سن ۱۸ سالگی ضمن خدمت در آموزش و پرورش برای تدریس به بخش زورآباد ( صالح آباد امروز ) مامور به خدمت شد در آنجا با استاد ( ادهم شیخی ) آشنا شد . وی با نوازندگان دوتار و خوانندگان هم عصر خود همچون ، استادان : آخوند ملا عطامحمد فاضلی - آخوند ولی محمد فاضل ینیا - استاد غلامعباس رسولی - حاجی غلامعلی میرزا احمدی ( معروف به حاجی غلامعلی قراب ) - حاجی نورمحمد درپور و بسیاری دیگر ملاقات داشته و از محضرشان كسب فیض نموده است . غلامعلی پورعطایی در اوان جوانی و در سال ۱۳۴۴ به سبب شهرت در نوازندگی و خوانندگی به تهران دعوت می گردد تا در تالار رودكی ، مجامع هنری و سفارتخانه های اروپایی و رادیو و تلویزیون ، همراه با گروه هنرهای آیینی ، سنتی و حركات موزون به سرپرستی هنرمند هنرهای آیینی آقای محمدفاروق كیانی پور و آقایان رسول پهلوان ، ندایی ، كبودانی ، آذرخشی ، میرزا احمدی ، رسول سعدا و… با ساز سرنای هنرمندان این رشته از موسیقی و هنرآفرینی سرنا نواز شهیر استاد رسول به اجرای برنامه پرداخت كه بسیار مورد اقبال واقع گردید و كاست ها و نوارهای گوناگونی از آن تهیه شد كه سخت مورد توجه واقع گردید . شماری از این مقام های موسیقیایی به اختصار عبارتند از : نوایی نوایی ، الله هو ، الله مدد ، مقام جل ، اشتر خجو ، كاكل بناز ، سه چكه جامی و ... . شهرت استاد پورعطایی در این زمان تا بدان جا رسید كه ضمن سفر به سراسر ایران و اجرای برنامه از ایشان برای اجرای برنامه در كشورهای گوناگون دعوت به عمل می آمد . از ویژگی های مهم پورعطایی ، شیوه اجرایی اش هنگام نواختن ساز در صحنه بوده است که حس و حالی مناسب را به خواننده انتقال می داد . همین ویژگی سبب شد تا برخی از فیلمسازان به سراغ او بروند و حاصل آنكه در بیش از ۱۸ فیلم و سریال سینمایی و تلویزیونی از جمله فیلم فاخته ساخته آقای واروژ كریم مسیحی ، سمك عیار ساخته آقای بهرام بیضایی ، كوچ ساخته آقای واروژ كریم مسیحی ، نهانخانه دل ساخته آقای فاروقی و بسیاری برنامه های دیگر ایفا نقش نموده است . پورعطایی صدایی پر و پیمان داشت و از معدود خنیاگران موسیقی نواحی بود که هم ساز خوب می زد و هم از صدایی شش دانگ برخوردار بود . قطعه « نوایی نوایی » که گوشه‌ای ماندگار در موسیقی منطقه خراسان است با آواز او و تصویربرداری زیبایی که از نواختن و خواندنش در این مایه به ثبت رسیده است ، بین مخاطبان موسیقی ماندگار شده است . پورعطایی از جمله هنرمندان ثابت در اجراهای جشنواره‌های مختلف موسیقی بود . جشنواره موسیقی فجر ، جشنواره ذکر و ذاکرین و جشنواره موسیقی نواحی ایران از جمله رخدادهایی بودند که پورعطایی در آنها حضوری جدی و موثر داشت و حتی در یکی دو دوره از این جشنواره‌ها به عنوان داور بخش موسیقی نواحی و دوتار نوازی فعالیت کرد . شركت در مراسم شاهنامه خوانی با دوتار مثل جنگ هفت لشگر ، داستان سیاوش ، داستان بیژن و منیژه ، جنگ كُك كوهزاد و بسیاری برنامه های هنری دیگر نقش داشته است . غلامعلی پورعطایی در سال 1381 به عنوان چهره ماندگار موسیقی محلی کشور انتخاب و از ایشان تجلیل گردید . فعالیت های هنری استاد وهمنشینی با بزرگان ادبی کشور باعث گردید تا بسیاری از این بزرگان در آثار خود از استاد پورعطایی به نیکی یاد کنند که شعر مرحوم قیصر امین پور که در وصف ایشان سروده اند نمونه ای است زیبا برای علاقمندان : « آهنگ جنون می‌زنی ای پورعطایی ، از پرده برون می‌زنی ای پورعطایی / در چنگ نه بر چنگ كه در خانه دل‌ها ، بر جرده خون می‌زنی ای پورعطایی / از دایره عقل برون برده دلم را ، تو سحر و فسون می‌زنی ای پورعطایی / در حیرتم و پرسشم از جمع عزیزان ، اینست كه چون می‌زنی ای پورعطایی » . از او دو دختر و پسر برجای مانده اند که همه آنها دستی در نواختن دارند . پورعطایی چند ماه آخر را با بیماری‌های مختلفی از جمله عفونت ریه و کیسه صفرا دست و پنجه نرم کرد و مدتی هم در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد بستری بود . غلامعلی پورعطایی صبح روز 12 مهرماه 1393 دار فانی را وداع گفت .