کاخ موزه رامسر یکی از نفیس ‌ترین آثار دوران پهلوی در شمال ایران است. یکی از جالب ترین و متنوع ترین باغ های ایران را دارد. مجموعه ای متنوع از موزه ها را در خود جای داده است. در سال ۱۳۹۰ به عنوان پر بازدید ترین موزه ایران انتخاب شد. معماری خاص و زیبای این کاخ نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کندکاخ موزه رامسر به دستور رضاشاه پهلوی بین سال های ۱۳۱۲ تا ۱۳۱۶ ساخته شد تا جهت استراحتگاه خاندان سلطنتی مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از سنگ مرمر، وجود ۴ ستون مرمری و دو ببر مرمری باعث شد تا به این بنا عنوان کاخ مرمر را بدهند. کاخ مرمر رامسر تا انقلاب سال ۱۳۵۷ به عنوان اقامتگاه موقت و چند روزه خاندان پهلوی استفاده می ‌شد، تا اینکه بعد از انقلاب مالکیت آن به بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی رسید. در سال ۱۳۵۸ تنها به مدت ۴۵ روز بازدید از کاخ برای عموم بازگشایی شد و پس از آن به دلیل مسائل امنیتی به مدت ۲۱ سال درهای آن را بسته نگاه داشتند. در این زمان اقلام داخل کاخ را جهت نگهداری به تهران انتقال دادند. در اواخر سال ۱۳۷۷ بود که پرونده ثبت ملی کاخ رامسر تهیه شد و در نهایت باغ رامسر و مستحدثات واقع در آن در اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. پس از یک سال مرمت و آماده سازی، در سوم اسفند ۱۳۷۹ در این کاخ به روی عموم باز شد تا علاقه مندان کاخ استراحتی رامسر و آثار متعلق به این کاخ را ببینند و به پژوهش روی آثار متنوع مربوط به حوزه حاشیه دریای خزر در آن بپردازند. درحال حاضر این کاخ موزه تحت عنوان تماشاگه خزر به موزه‌ ای برای بازدید عموم تبدیل شده استمعماری کاخ موزه رامسر یک تیم ایرانی آلمانی نظارت‌ کننده معماری هوانس اونیک غریبیان برای ساخت این باغ با زیر بنای حدود ششصد متر بوده ‌اند. یک سند دیگر هم وجود دارد که معماری کاخ را به استاد ابوالقاسم واثقی نسبت می ‌دهد. شکل عمارت مستطیلی بوده و دارای یک هال و تالار مرکزی و ۲ اتاق بزرگ درطرفین و حمام و سرویس بهداشتی است. در و پنجره ها چوبی بوده و جنس کف اتاق از تخته است. ارتفاع کف کرسی بنا ۲ متر است و محوطه تحتانی کاخ رامسر خالی است که بدین ترتیب یک طبقه زیرزمین به وجود آمده است ولی بازدید از زیرزمین کاخ امکان پذیر نیست. در سقف اتاق‌ های اصلی و ورودی، گچ ‌بری ‌های زیبایی از تمثیل‌های گیاهان و حیوانات و انسان (زنان) وجود دارد. این طرح‌ ها، یاد آور هنر هنرمندان یونانی است. راه ورود به عمارت به صورت منحنی بر پایه قاعده حجاب در معماری ایرانی است.