شیر ایرانی، حدود ۸۰ سال پیش بود که از سرزمین خود رخت بربست، تاریخ، انقراض شیر‌ها را به زمان قاجار ربط می‌دهد و شکار تفریحی شاهزادگان قاجار را یکی از عوامل تاثیرگذار انقراض نسل این گونه جانوری می‌داند. البته کارشناسان محیط زیست علاوه بر شکار شاهزادگان قاجار، آلودگی آب و نبود طعمه جانوری مناسب برای این موجود را از دیگر عوامل انقراض آن می‌دانند. اگر چه صدای غرش شیر‌های ایرانی از جغرافیای ایران خاموش شده، اما نسل این گونه جانوری در دنیا منقرض نشده است و صدای غرش آنان هزاران کیلومتر آن سوتر و خارج از پرچین مرزی ایران در جنگلی به نام «گیر» در گجرات هندوستان هنوز شنیده می‌شود. واپسین گزارش دیده شدن شیر ایرانی نیز به سال ۱۳۲۰ و در نزدیکی‌های دزفول بازمی‌گردد از آن سال به بعد کشور ایران دیگر نتوانست زیستگاه نژاد شیر باشد. با از میان رفتن شیر ایرانی در زیستگاه خود، هندیان او را «شیر هندی» و اروپائیان «شیر آسیایی» نامیده‌اند، ولی همچنان نام دانشی این زیرگونه «شیر ایرانی» مانده است. هیرمان شیر نر ایرانی ۹ ساله باغ وحش ارم که سال گذشته از باغ وحش بریستول انگلستان به تهران منتقل شد این روزها حال خوشی ندارد. به گفته مدیر و دامپزشک باغ وحش علائم بالینی شیر نر ایرانی بی حالی و آبریزش بینی است. همچنین این شیر دچار اختلال در قسمت فوقانی سیستم تنفسی شده است. ویژگی‌های ظاهری و شجره‌نامه «هیرمان» نشان می‌دهد که این گونه مختص کشور ما است. شیر آسیایی در مقایسه با شیر آفریقایی از لحاظ جثه کوچک‌تر است. باغ وحش ارم برای بازگشت شیر ایرانی حدود ۷ سال تلاش کرد که در این راستا تمام استاندارد‌های اروپایی را رعایت کرد و جایگاهی ساخت که چندین بار بازرسان اروپایی آن را تایید کردند و پس از تایید، دو شیر ایرانی به باغ وحش ارم ایران اختصاص داده شد. اسم اولیه هیرمان کامران بود. اما وقتی از طرفداران او نظرسنجی شد، اسم هیرمان به معنای به یاد ماندنی برای او انتخاب شد .